Znana od dawna zasada SMART wcale nie traci na aktualności. Pięć angielskich słów, opisujących dobrze sformułowany cel, stanowi bardzo praktyczną ściągawkę, o której warto pamiętać. S – Specific (konkretny), M – Measurable (mierzalny), A – Ambitious (ambitny), R – Realistic (osiągalny), T – Time-bound (określony w czasie).

Żaden cel nie jest tak „oczywisty”, by nie wymagał przedyskutowania i zanotowania. Z reguły właśnie w trakcie próby zapisania celu, dochodzi do ujawnienia różnych punktów widzenia w zespole. Dyskusja nad każdym wyrazem może okazać się potrzebna, bo nawet niewielka modyfikacja sformułowania, niesie ze sobą ważkie konsekwencje co do ilości pracy, zakresu zadania, potrzebnego czasu czy budżetu. Nie tylko zespół musi upewnić się, że identycznie rozumie swój cel, ale też sponsor lub zarząd powinni mieć takie samo wyobrażenie o zadaniu, które zostało zlecone liderowi i jego zespołowi.

Odnotowanie celu (np. w karcie projektu) daje komfort, szczególnie w przypadku długo trwających projektów. Zawsze można odnieść się do tego oficjalnego zapisu i z powrotem nakierować swoje prace na oryginalne tory. Cel sformułowany i zapisany na początku prac jest nie tylko drogowskazem dla zespołu przez cały czas trwania projektu, ale też stanowi podstawę do końcowego rozliczenia efektu i zamknięcia projektu.

Więcej: w poniższym odcinku podcastu.

Komentarze